မကပ္ရ မေနႏိုင္တဲ့ လွေတာသား

လွေတာသား စကားကပ္ေတာ့ ဆရာေတာ္က လွည္းႀကံဳ မတင္ခ်င္ဘူး။ စကားမမ်ားပါဘူး ဆိုတဲ့ ကတိနဲ႕ လိုက္ခြင့္ေတာ့ ျပဳလိုက္သတဲ့။

လမ္းမွာ ဖြတ္တေကာင္ ျဖတ္ေျပးတာ ေတြ႕ေတာ့ ဆရာေတာ္က ”တြင္းေအာင္း သတၱ၀ါေတြမ်ား ေက်ာရိုး တယ္ရွည္သကိုး” လို႕ ေျပာတာကို

လွေတာသားက ”တြင္းေအာင္း သတြာတိုင္း ေက်ာရိုးရွည္ရမယ္ဆို ကဏန္းေတြဆို ရထားတြဲလိုေနမွာဗ်” လို႕ ကပ္သတဲ့။

ဆရာေတာ္ မ်က္ေစာင္းထိုးေတာ့ လွေတာသား ျငိမ္ပု သြားေရာ။

တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ေရတိုက္စားလို႕ ကမ္းပါးၿပိဳေနတာကို ျမင္ေတာ့ ”သံေစာင္းထက္ ေရေစာင္းထက္ ဆိုတာ အဲဒါေပါ့” လို ဆိုျပန္သတဲ့။

လွေတာသား ပါစပ္ျပင္လိုက္ေသးတယ္ ေနာက္မွ ျပန္ထိန္းပီး ေနလိုက္တယ္။ မေနလဲ ႏြားရိုက္တဲ့ ႀကိမ္က သူ႕ေက်ာကို ထိမွာကိုး။

လမ္းခုလတ္မွ လွည္းကို ရပ္ ဆရာေတာ္ကိုလဲ ဆြမ္းကပ္ဖို႕နဲ႕ ႏြားေတြလဲ အနားေပးရင္း ဇရပ္တစ္ခုမွာ စခန္းခ်ၾကသတဲ့။

”ေဟ့ဒကာ မင္းလဲ အလကားမေနနဲ႕ သြား ေရေႏြးတည္ဖို႕ ထင္းရွာေခ်” လို႕ဆိုေတာ့ ထြက္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ျပန္မေရာက္။ ဆ်ာေတာ္က ဆြမ္းဘုဥ္းပီးလို႕ ေရေႏြးေသာက္ခ်င္ေနပီ။

လိုက္သြားၾကည့္ေတာ့မွ ထင္းတံုးကို ေရနဲ႕ ေလာင္းေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ”ဆရာေတာ္ပဲ သံေစာင္းထက္ ေရေစာင္း ထက္ဆို အာ့ေၾကာင့္ ဓားနဲ႕ မခြဲပဲ႕ေရနဲ႕ပက္ခြဲနာ” လို႕ေျဖတယ္။

ဆရာေတာ္လဲ သူ႕စကားနဲ႕သူဆိုေတာ့ အံက်ိတ္ေနရတယ္။

ေရေႏြးမေသာက္ရေတာ့ စိတ္က မေက်နပ္ဘူး။ ဒါနဲ႕ သူ႕ဒကာကပ္တဲ့ သေဘၤားသီးေလး အခ်ိဳးတည္းရင္းက ”ပင္မွည့္သီးမ်ား တယ္ခ်ိဳသကိုးကြယ့္” လို႕ ေရရြတ္သတဲ့။

ဆရာေတာ္ ဆြမ္းက်န္ကို ကပၸိယနဲ႕ အတူဝါးေနတဲ့ လွေတာသားက ကိုက္လက္စ ငရုပ္သီးမွည့္ေလး ေထာင္ျပသတဲ့။ ဆ်ာေတာ္ ေဒါသဒီကရီက မရေတာ့ဘူး။ ႏြားရိုက္တဲ့ ႀကိမ္ေျပးဆြဲၿပီး ေက်ာေကာ့ေအာင္ ေဆာ္ေတာ့တယ္။

ဒါေတာင္ လွေတာသား ကမမွတ္ေသးပဲ ” ရတနာ ႏွစ္ပါးကယ္ေတာ္မူပါ” လို႕ ေအာ္သတဲ့။

”ရတနာဆိုတာ သံုးပါးရွိတာဟ ကဲဟာ ကဲဟာ” နဲ႕ ဆက္တီးတာ။

”ရတနာ တစ္ပါးက ကိုယ့္ေဆာ္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္ ကယ္ႏိုင္မလဲဖ်ာ့” လို႕ ျပန္ေလွ်ာက္သတဲ့။

ကဲ….ဘယ္နဲ ့ရွိ စ……

Credit:Original Writer